Bir güzel Mavi...
Son kitabı 'SEVDALIM HAYAT' tan bahsedeceğim biraz.
Kendi hayatının izdüşümünü kağıda dökmüş Livaneli. O anlatırken siz de kendinizi buluyorsunuz kitapta.
Duygularınızı, düşüncelerinizi yoğuruyorsunuz örtüşmelerde...
Çünkü yüreği Mavi olanların, hayatları da Mavi. Ve her mavi benziyor elbet birbirine...
Kapılar tutulduğunda içerde kalanların, yollar kesildiğinde şehri yenilenlerin türküsünü söylüyor Livaneli kitabında.
Kitabın her bölümü, Livaneli'nin bir şarkısının sözleriyle başlıyor.
Livaneli türküleriyle büyüyüp de uzun zamandır o tınılardan uzak kalan, benim gibilerine tebessüm ettiriyor her bir bölümün başı, maziyi hatırlamanın huzurunu vererek...
Ve 'BİZ'i anlatıyor... Bu hayata nasıl da bu kadar sevdalı olduğumuzu anlatıyor...
Yediğimiz ekmeğe, içtiğimiz suya nasıl vurgun olduğumuzu anlatıyor.
Yarin gülüşüne tutkumuzu anlatıyor.
Yelkenin rüzgara doyuşunu, dostun yüreğine hasreti anlatıyor.
Üstüne basa basa, haykırarak söylediğimiz şarkıları anlatıyor üstad...
"Akasya kokan gecelerde, türküler söyleyip dolaşırdın sen.
Birer birer dökülen hecelerde, kendi yüreğinle yarışırdın sen.
Sağolsun uçan kuşlar, çiçeğe durmuş ağaç,
Yaşasın sevdalılar SEVDALIM HAYAT.
Karanlıktan güçlüydü hep aydınlık.
Uzakta parlayan sımsıcak ışık.
Şiir sana tutkun, sen ona aşık
Kendi yüreğinle yarışırdın sen.
Sağolsun uçan kuşlar, çiçeğe durmuş ağaç,
Yaşasın sevdalılar SEVDALIM HAYAT.
Yaşam dalga dalga uzar giderdi.
Ölüm gözümüzde bir arpa boyu...
Çocuk gibi öper, okşar, severdim,
Yediğim ekmeği, içtiğim suyu.
Sağolsun uçan kuşlar, çiçeğe durmuş ağaç
Yaşasın sevdalılar SEVDALIM HAYAT."
