Sen de mi hayatın koşuşturmacasından muzaripsin yine...
Yine işlerden ve gidişlerden bıraktın geride; yaşamayı unuttuklarını...
Sen misin kendine sözler verip, bir sonrakine kadar hatırlamayı unutan...
Koşuştururken unutma sevmeyi...
Çünkü “porqué el alma prende fuego cuando deja de amar”...
Çünkü ruh sevmeyi bıraktığında alev alır”..!!
2 yorum:
Ne kadar sade ve olduğu gibi yazmışsın kardeşim. Ben de sana yankı yapayım alıntı bir şiirle.. Kendi şiirimi yazmayı telaşımın olmadığı zamana erteleyerek....
....
kör karanlıkta çalar saat sesi yerine;
kuşluk vakti, kızarmış ekmek kokusu
veya yavuklu busesiyle uyanma düşlerini
ha babam erteledik.
20'li yaşlardayken 30'lara kurduk saatin alarmını,
30'larımızda 40'lara, belki sonra 50'lere...
lakin öyle yanlış kurgulanmış ki hayat,
kuşlukta uyanma fırsatını sunduğunda size,
artık uyku girmez oluyor gözlerinize...
Ben bu şiiri gönlümün duvarına asarım üstadım...
Yorum Gönder